نویسنده: دکتر حسین شیرزاد[1]

اگرچه در دهه اول قرن بیست و یکم شاهد بهبود کلی قابل توجهی در امنیت غذایی جهانی بودیم. اما از سال2014  به این سوی روند مزبور معکوس شده و هر ساله افراد بیش تری از سوء تغذیه شدید در مناطق شهری رنج می برند. در سال 1900 در سرتاسر جهان به ازای هر شهرنشین، 6.7 نفر روستانشین وجود داشت، اما اکنون این نسبت به کم تر از یک نفر رسیده است و پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که در سال 2025 در برابر هر سه نفر شهرنشین دو ساکن روستا خواهدبود .

در سال 2021 وضعیت سوء تغذیه شهری به طور قابل توجهی بدتر شد، زیرا طبق گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، حدود 2.3 میلیارد نفر (تقریبا 30 درصد از جمعیت جهان) در ناامنی غذایی متوسط ​​یا شدید قرار داشتند که تقریباً 10 درصد بیش تر از سال 2019 بود. دلایل این وخامت اوضاع پیچیده است و عوامل متعددی را در بر می گیرد که برخی ساختاری و برخی دیگر مربوط به فضای تاریخی­اند. مشکل ساختاری اصلی که در حال حاضر بر عملکرد سیستم‌های غذایی تأثیر می‌گذارد، احتمالاً تغییرات محیطی جهانی است که سیاره ما را درگیر خود ساخته و نتیجه پدیده‌های بسیار پیچیده‌ای مانند تغییرات آب و هوایی، اختلال در چرخه‌های فسفر و نیتروژن و از دست دادن تنوع زیستی است. اثرات تغییرات آب و هوایی بر سیستم های غذایی در حال حاضر ملموس است و به ویژه کشورهای ناامن غذایی را تحت تاثیر قرار می دهد. به عنوان مثال، مجموعه­ای از فجایع آب و هوایی در طول سال 2022، وضعیت غذایی شکننده در کشورهایی مانند هندوستان و پاکستان را بدتر کرد.

در هندوستان ، خشکسالی شدید بهار 2022 باعث کاهش برداشت محصول شد و امنیت غذایی میلیون ها سکنه شهری را بدتر کرد. در  پاکستان سیل یک سوم خاک کشور را تحت تأثیر قرار داد و شمار گرسنگان شهری را تقریباً 1.5 میلیون نفر افزایش داد. یکی از تأثیرات مهم اخیر تغییرات آب و هوایی، مجموعه ای از خشکسالی ها در کمربندهای غلات در سراسر ایالات متحده و آمریکای لاتین است که تولید غلات را مختل کرده است.

[1] تحلیل گر و دکترای توسعه کشاورزی

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.