چالش‌هایی فراوان دسترسی کشاورزی صنعتی به منابع کلیدی از آب گرفته تا خاک‌های سالم را تهدید می‌کند. همزمان با خشکسالی ویرانگر و تاریخی از ایلینویز تا تگزاس و کالیفرنیا، نقشه‌های پیچیده و پیش‌بینی داده‌ها اخبار بد بیش­تری را حکایت می­کنند:

نواحی کشاورزی از جمله مکان هایی­اند که در ایالات متحده بیش­ترین افزایش دما را تجربه می­کنند. “دارد اتفاق می‌افتد.” این گفته یکی از همکاران گوگل، آر.وی.گوها[۲]، کسی است که یک پایگاه داده­های عمومی آمریکا را راه اندازی کرده است. سازمان زمین شناسی و ناسا با ترسیم نقشه برداشت آب در آبیاری و پیش­بینی افزایش دمای شهرستان­های ایالات متحده، بین این دو عامل نوعی همبستگی یافتند. او می­گوید:

“تغییر اقلیم، از آب گرفته تا محصولات کشاورزی و حشرات را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد”.

بیش­ترین آسیب را محصولات بادام، روغن زیتون و سایر محصولات ویژه دره مرکزی کالیفرنیا و همچنین مزارع مرکبات، انگور و سبزیجات در سایر نقاط این ایالت متحمل می­شوند. کالیفرنیا جایگاه برخی از بزرگ­ترین کارخانه های محصولات لبنی، همچنین کشتارگاه­های گوشت خوک کشور بوده و بخش شمالی ایالت محل فعالیت پرورش دهندگان دام های بزرگ است. کشاورزانی که در آرکانزاس و سایر ایالت های غرب میانه ذرت و سویا برداشت می­کنند نیز تحت تأثیر این شرایط­اند. دست­کم دو هزار راس دام بزرگ در ماه ژوئن بر اثر موج گرما تلف شدند. قیمت سرسام­آور آب در نیومکزیکو و آریزونا دامداران و سایر فعالان تولید گوشت را به فکر رها کردن این حرفه انداخت.

در تگزاس، ایالتی که مسئول بیش­ترین انتشار گازهای گلخانه­ای است، برخی شهرستان­های غربی با کم­ترین میزان بارندگی از قرن نوزدهم مواجه بوده­اند؛ در حالی که تولید گوشت گاو و مرغ سالانه به میلیون­ها تن آب نیاز دارد. خشکسالی در تگزاس در حال حاضر مسئول وضعیت بسیار بد حدود ۱۱ درصد از محصول ذرت این ایالت است. مناطقی که آمریکا بیش­ترین اتکا را به آن ها برای تغذیه مردمش دارد، در حال خشک شدن­اند. با افزایش جمعیت، آب بیش­تری به مناطق مسکونی و همچنین مزارع بزرگ پمپاژ شده است. سفره‌های زیرزمینی مانند اوگلالا[۳] در غرب میانه و آبراهه­هایی مانند رودخانه کلرادو که به کالیفرنیا و آریزونا می‌ریزند با مشکل مواجه ­اند.گوها می­گوید:

“این چالش برای چند دهه آینده تعیین­کننده است. این مناطق فقط مشکل دسترسی به آب و خشکسالی ندارند؛ بلکه انتظار می­رود تخریب خاک نیز یکی از تهدیدهای اصلی برای سلامت انسان در دهه های آینده باشد”.

در غرب میانه آمریکا طی۱۶۰ سال، نزدیک به ۶۰ میلیارد تن خاک سطحی فرسایش یافته است. هر ساله مقدار زیادی خاک به دلیل تأثیرات ساخته دست انسان، مانند آلودگی، کودها، مواد شیمیایی کشاورزی و رواناب آنتی­بیوتیک­ها از دست می­رود. برخی کارشناسان پیش‌بینی می­کنند که زمین ظرف شش دهه از خاک سطحی تهی خواهد شد. مشکل را نمی­توان بر اساس جدول زمانی انسانی حل کرد. ۵۰۰ سال یا بیش­تر طول می­کشد تا طبیعت یک اینچ خاک سطحی تازه ایجاد کند. این شرایط تغذیه جمعیت را به یک چالش جدی بدل می­سازد. دیوید باربر[۴]، شریک سرمایه­گذاران کشاورزی و مواد غذایی آستانور ونچرز [۵] می­گوید:

“کشاورزی مدرن بر اساس سه فرض کلیدی بنا شده است: انرژی ارزان، آب رایگان و آب و هوای ثابت”.

او ادامه می دهد “:کل سیستم بدون این­ها کار نمی­کند، این بیانگر تزلزل است”.

انتظار می­رود سیاره گرم خوراک کم بنیه­ای تولید کند. ترکیب شیمیایی داخلی بعضی از محصولات اصلی مانند گندم و برنج اگر هوا با دی اکسید کربن آلوده  شود، مختل می­گردد. بر اساس مطالعات متعدد، میزان پروتئین و ویتامین­های تولید شده کاهش می­یابد. باربر می­گوید: “نظام خوراکی قدیمی ما اکنون یک نظام خوراکی در حال گذار است.” او می افزاید:

“مثل انرژی پاک، از آن چه­که بود، به آن چه که قرار است باشد، تبدیل می‌شود. این برای مردم بهتر خواهد بود و به خاک و اقیانوس و سیاره احترام بیش تری گذارده می­شود و مصرف­کننده هم همین را می­خواهد. نادیده گرفتن آن و گفتن این که هرگز تغییری رخ نخواهد داد، صحیح نیست”.

[۱] Chloe Sarvino

[۲] R.V.Guha

[۳] Oglala

[۴] David Barber

[۵] Astanor Ventures 

نویسنده:کلوئه ساروینو[۱]

مترجم: حمیدرضا زرنگار

منبع: نشریه اینترنتی فوربس (Forbes)، ۲۶ ژوئن ۲۰۲۲.