برنامه توسعه ده هزار سازمان تولید کننده کشاورزی
در هندوستان زنان کشاورز را نادیده میگیرد
هندوستان کشوری با گوناگونی های فرهنگی ، اقتصادی و معیشتی نمادی از تلاش برای جلب مشارکت و نهادسازی برای اداره امور، از جمله در بخش کشاورزی است. بخشی از کوششهای به عمل آمده در دهههای اخیر معطوف به افزایش حضور و ارتقای جایگاه زنان کشاورز در درون سازمانهای حرفهای و تشکلهای اقتصادی کشاورزی بوده است. مطلب پیش روی بیانگر ضرورتها، کاستیها و تا حدودی راهکارهای کلی برای به ثمر رسیدن این کوششها است.
خانم شیلپا واساوادا، نویسنده مقاله حاضر، متخصص جنسیت و نهادهای اجتماعی با حدود سه دهه تجربه در بخش معیشت است. تجربیات او در زمینههای تدوین راهبرد، ظرفیتسازی، حمایت، آموزش و مطالعات ارزشیابی برای جریانسازی جنسیتی در پروژههای معیشتی مبتنی بر منابع طبیعی است. لازم به ذکر است اگرچه نمیتوان تمامی تفسیرها و نقطهنظرات نویسنده را در خصوص زنان کشاورز هندی به زنان کشاورز ایرانی نسبت داد؛ اما بی گمان دانستن چالشهای فراروی کنشگران هوادار ارتقای جایگاه زنان روستایی در جامعهای همانند هندوستان میتواند برای علاقمندان به موضوع در ایران نیز سودمند باشد.
اگر دستورالعملهای جدید مرتبط با سازمانهای تولیدکننده کشاورزی را با دیدگاه جنسیتی بازبینی نکنیم، زنان در بخش کشاورزی عقب خواهند ماند. در جولای ۲۰۲۰ دولت هندوستان دستورالعملهای دقیقی را برای راهاندازی ده هزار سازمان تولیدکننده کشاورزی جدید در کشور تا سال ۲۰۲۴ منتشر کرد.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.