مطالعه حاضر در پی بررسی وضعیت بهرهبرداری در عرصه‌های باغی و زراعی حاشیه زاینده رود در استان چهار محال و بختیاری و به طور مشخص در دو شهرستان سامان و بن است. مناطق حاشیه زاینده‌رود نقش مهم و عمده ای در تولیدات باغی و زراعی شهرستان‌های سامان و بن دارند. محدوده ای به وسعت تقریبی بیش از ۱۸۰۰۰ هکتار از اراضی مجاور و پیرامون زاینده‌رود در دو شهرستان بن و سامان عرصه فعالیت بهره‌برداران ایستگاه‌های پمپاژ حاشیه این رود را تشکیل می‌دهد. کیفیت بهرهبرداری و مدیریت منابع آب زاینده رود به گذشته‌های دور بازمی‌گردد. پایه بهرهبرداری مشترک از منابع آب و خاک بر مبنای نظام دانگ‌ها نهاده شده و اغلب موقعیت بهرهبرداری کشاورزان بر مبنای تعلق به یکی از این واحدها شناخته می‌شود. در واحدهای دانگی، شکلی سنتی و عرفی از شیوه‌های مدیریت و بهرهبرداری از منابع آب را می‌توان مشاهده نمود. در موارد کم شماری برخی دانگ‌ها با به ثبت رساندن شرکت و یا در شکل تعاونی و با نظارت و مدیریت عوامل فنی خود به بهرهبرداری مشترک از منابع آبی و زمین سر و سامانی داده اند و حتی در پاره‌ای موارد در جهت یکجاکشتی و یکپارچه‌سازی اراضی بهره‌برداران هم‌آب اقدامات مفیدی به عمل آورده‌اند. با این وجود شاید بتوان گفت در اکثریت عرصه‌های هم‌آب بیش‌ترین همکاری‌های جمعی بر پایه بهرهبرداری از منابع آّب و نه مدیریت کامل تولید کشاورزی قرار دارد.
برای دریافت کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.