در مقدمه کتاب آمده است:
“یکی ازاساسی ترین اهداف استقرار دولت ها فراهم ساختن رفاه و توسعه برای جامعه است. دولت ها برای دستیابی به این اهداف از ابزارهای مختلف ومتفاوتی استفاده می کنند که این موضوع درمورد دولت ایران نیز مصداق دارد ، همچنین توسعه و گسترش برنامه های تأمین رفاه اجتماعی ازجمله عوامل مؤثر در ارتقای توانایی های بالقوه یک جامعه در تحقق اهداف توسعۀ آموزشی اجتماعی فرهنگی و هدف نهایی »توانمندسازی« آن کشور به حساب می آید”.
نویسنده در ادامه تصریح می کند که هدفمندسازی یارانه ها از جمله موارد تاثیرگذار در توانمدسازی اقتصادی است و با توجه به گذشت چند سال از پیاده شدن قانون هدفمندسازی یارانه ها می توان عملکرد آن را مورد ارزیابی و بررسی قرار داد.
در این کتاب در مقام تعریف مفهوم “یارانه ها” به دو تعریف تکیه شده است.
در تعریف نخست، یارانه پرداخت مستقیم یاغیرمستقیم دولتی، امتیاز اقتصادی یا اعطای مزایای خاصی است که به مؤسسات خصوصی، خانواده ها و دیگر واحدهای دولتی جهت رسیدن به اهداف مورد نظر دولت صورت می پذیرد. در تعریف دوم، به کمک مالی دولت به تولیدکنندگان و توزیع کنندگان صنعتی به منظور جلوگیری از رکود آن صنعت به علت استراتژیک بودن آن یا مسائلی مانند جلوگیری از افزایش  قیمت محصولات و تشویق آن صنعت به سرمایه گذاری و اشتغال بیش تر، یارانه گفته می شود. مولف به پیروی از مطالعات پیشین هدف از پرداخت یارانه را برقراری عدالت اجتماعی، رفاه عمومی و توزیع عادلانه درآمدها می داند.
نویسنده بررسی خود را به سیاق مطالعات کاربردی و آماری به اجرا در آورده است؛ از این روی کتاب در پنج فصل کلیات تحقیق، مروری بر ادبیات تحقیق، روش اجرای تحقیق، تجزیه و تحلیل داده ها و سرانجام نتیجه گیری و پیشنهادها تدوین گردیده است. داده های بررسی های کتاب در قالب جداول و نمودارهای متعددی عرضه شده اند. بررسی های مزبور بر پایه نمونه گیری و از طریق شاخص بندی و مقایسه متغیرهایی همچون بهداشت و درمان، استفاده از کالاهای ضروری، هزینه های انرژی، هزینه های فرهنگی، مصرف کالاهای لوکس و پس انداز صورت گرفته است.