رفته رفته در شرایط خلاصی کشورها از همه­گیری کرونا، سیاستگذاران باید تصمیم بگیرند که در پی چه نوع بهبود در اقتصاد خود هستند. آیا آن ها اقداماتی برای تقویت ساختارهای اقتصادی موجود بر می­گزینند، به ویژه آن­هایی که تأثیر منفی بر محیط زیست دارند؟ یا آن‌ها بحران کووید ۱۹ را فرصتی برای بازسازی خواهند دید تا پیامدهای زیست محیطی به‌طور قابل توجهی بهبود یابند؟

آن گونه که گزارش حاضر استدلال می‌کند، بهبود سبز در پی همه‌گیری برای اطمینان از آینده اقتصادی و زیست محیطی مقاوم بسیار مهم است، به ویژه در آسیای جنوب شرقی. علاوه بر آن، اقدامات سیاستی که به خوبی طراحی شده باشند همزمان می توانند به اهداف اجتماعی-اقتصادی و زیست محیطی دست یابند. در واقع، بدون اقدام هماهنگ برای رسیدگی به محیط زیست در حالت وجود بحران های تغییرات اقلیمی و از دست دادن تنوع زیستی، چشم انداز رشد بلندمدت منطقه ممکن است محدود شود.

رویدادهای شدید آب و هوایی و سایر چالش های زیست محیطی مرتبط با تغییرات اقلیمی و تنوع زیستی همچنان بر زندگی ها و معیشت­ها تأثیر خواهد گذارد. در حالی که اقدامات سیاستی اخیر در این کشورها دارای عناصر مثبت زیست‌محیطی همانند سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های سبز است؛ زمینه‌های نگرانی همچون یارانه سوخت های فسیلی و مقررات زدایی از محیط زیست نیز وجود دارد و رویکرد بهبود سبز پس از همه­گیری کووید ۱۹ برای آسیای جنوب شرقی، به ویژه در پنج کشور کامبوج، اندونزی، میانمار، فیلیپین و تایلند بسیار مهم است.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.