مطالعه حاضر در پی بررسی وضعیت بهره‌برداری در عرصه‌های باغی و زراعی حاشیه زاینده رود در استان چهار محال و بختیاری و به طور مشخص در دو شهرستان سامان و بن است.  مناطق حاشیه زاینده‌رود نقش مهم و عمده ای در تولیدات باغی و زراعی شهرستان‌های سامان و بن دارند.  محدوده ای به وسعت تقریبی بیش از ۱۸۰۰۰ هکتار از اراضی مجاور و پیرامون زاینده‌رود در دو شهرستان بن و سامان عرصه فعالیت بهره‌برداران ایستگاه‌های پمپاژ حاشیه این رود را تشکیل می‌دهد. کیفیت بهره‌برداری و مدیریت منابع آب زاینده رود به گذشته‌های دور بازمی‌گردد. پایه بهره‌برداری مشترک از منابع آب و خاک بر مبنای نظام دانگ‌ها نهاده شده و اغلب موقعیت بهره‌برداری کشاورزان  بر مبنای تعلق به یکی از این واحدها شناخته می‌شود.  در واحدهای دانگی،  شکلی سنتی و عرفی از شیوه‌های مدیریت و بهره‌برداری از منابع آب را می‌توان  مشاهده نمود.  در موارد کم شماری برخی دانگ‌ها با به ثبت رساندن شرکت و یا در شکل تعاونی و با نظارت و مدیریت عوامل فنی خود  به بهره‌‌برداری مشترک از منابع آبی و زمین سر و سامانی داده اند و حتی در پاره‌ای موارد در جهت یکجاکشتی و یکپارچه‌سازی اراضی بهره‌برداران هم‌آب اقدامات مفیدی به عمل آورده‌اند.  با این وجود شاید بتوان گفت در اکثریت عرصه‌های هم‌آب بیش‌ترین همکاری‌های جمعی بر پایه بهره‌برداری از منابع آّب و نه مدیریت کامل تولید کشاورزی قرار دارد.   

برای دریافت کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.