پیدایش، گسترش و فروپاشی دولت های باستانی مستقیماً با کشت و ذخیره غلات، محصولی که به راحتی قابل دسترس نبود، مرتبط است. غذا، سنگ بنای شیوه حکومت “نان و اریستوکراسی” در روم باستان بود و از آن زمان تا کنون در مفصل بندی دوره ها، از اهمیت سیاسی غذا کاسته نشده است. چنان که ناامنی غذایی همچنان منبع اصلی آسیب‌پذیری سیاسی و اجتماعی رخدادهای فاجعه‌بار است. هنگامی که دولت ها کنترل تخصیص غذا به شهرها را از دست می دهند، در خطر “آنارشی و تنازل قدرت” هستند. در سال 2008، شهروندان ده‌ها کشور، از اندونزی گرفته تا مراکش و آرژانتین و یمن، علیه افزایش شدید قیمت مواد غذایی تظاهرات کردند. این اعتراضات در چندین کلان شهر به خشونت تبدیل شد، حتی شورش ها باعث سرنگونی دولت های هائیتی و ماداگاسکار شد. در سال 2010 کمبود مواد غذایی ناشی از خشکسالی شدید در روسیه به جرقه تظاهرات در مصر، واردکننده اصلی غلات روسیه و لبنان و یمن انجامید، جمعیت عظیمی در قاهره خواهان «نان، آزادی و عدالت اجتماعی» شدند و در نهایت ،اعتراضات غذایی به سقوط حسنی مبارک دیکتاتور قدیمی مصر در سال 2011 کمک کرد. مسلماً رابطه بین قیمت مواد غذایی و ثبات سیاسی، خطی نیست، اما تعداد فزاینده‌ای از مطالعات، همبستگی آشکاری را بین دسترسی به غذا، خشونت سیاسی با اعتراضات توده‌ای نشان می دهد. 

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.