نویسنده: سوفی رابینسون[1] 

منبع: بولتن موسسه مطالعات توسعه دانشگاه ساسکس[2] (IDS)

تاریخ انتشار: ۲۵ جولای ۲۰۲۳

مترجم: حمیدرضا زرنگار

اشاره: 

گرم شدن هوا اثرات مخربی بر حیات موجودات دارد و سبب تخریب اکوسیستم هاي طبیعی، وقوع سیل و خشکسالی و بر هم خوردن تعادل اقلیمی و اکولوژیکی می شود. جذب و ترسیب کربن، تغییر دي اکسیدکربن اتمسفري به شکل ترکیبات آلی کربن دار توسط گیاهان و تسخیر براي مدت زمان معین است.  این فرایند طی عمل فتوسنتز توسط گیاهان صورت می گیرد. گفته می ­شود ترسیب کربن توسط پوشش گیاهی، ساده ترین و به لحاظ اقتصادي، عملی ­ترین راهکار ممکن برای مواجهه با بحران تغییر اقلیم است. دی ‌اکسید کربن  به‌طور طبیعی از طریق فرآیندهای بیولوژیکی، شیمیایی و فیزیکی از جو جذب می‌شود. این تغییرات را می‌توان از طریق تغییر در کاربری زمین و شیوه‌های کشاورزی، مانند تبدیل زمین‌های زراعی به زمین‌هایی برای گیاهان غیر زراعی سریع الرشد تسریع کرد.  موضوع مهم در راستای عملی شدن جذب و ذخیره سازی کربن در جوامع بشری،  همانا رعایت عدالت اقتصادی و اجتماعی در فعالیت های اقلیمی و از جمله جنبش های مهار و جذب کربن در سطح بین المللی و به ویژه در مورد کشورهای جنوب است. ضمن آن که در مجموع تمامی این فعالیت ها به شرط همراهی و همدلی مردمان در جوامع و به ویژه کشورهای جنوب وسعت خواهند یافت.

مطلب پیش روی توصیفی است اندک از یک گزارش پژوهشی که به تازگی در باب تجربه عملی و پژوهشی ذینفعان ، دست اندرکاران و پژوهشگران ، در قالب چند پروژه ذخیره سازی کربن صورت گرفته و در آن به موضوع رعایت عدالت و همچنین همراهی جوامع محلی با این اقدامات در قالب سازو کارهای طبیعت محور که با اقتضائات بومی جوامع جنوب تناسب بیش تری دارد توجه گردیده است.

در سطح جهانی، پروژه های حفاظتی که رسوب گذاری و فرو نشست کربن را گسترش می دهند در مبارزه با تغییرات آب و هوایی حیاتی دانسته می شوند. از آنجا که این پروژه‌ها از نظر تعداد و مقیاس گسترش می‌یابند، درک ابعاد اجتماعی آن ها و چگونگی دستیابی به نتایج عادلانه برای مردم و محیط‌زیست بسیار مهم است.

یک مقاله پژوهشی جدید که توسط یک تیم تحقیقات بین‌رشته‌ای بین‌المللی که آمبر هاف محقق موسسه مطالعات توسعه نیز در آن حضور دارد این موضوع را بررسی کرده و در می یابد که  پروژه‌های راه حل های طبیعت محور  باید بر درک چگونگی تفاوت دیدگاه‌های عدالت بین کسانی که آن ها را طراحی می‌کنند و کسانی که در کنار آن ها زندگی می‌کنند، بنا شوند.

مقاله راولز در حرا: درک عدالت در پروژه‌های راه‌حل‌های  طبیعت محور که این هفته درPeople and Nature  منتشر شد، این پرسش را مطرح می‌کند که چگونه باید در تعقیب راه حل های طبیعت محور در مورد عدالت بیاندیشیم و مفهوم‌سازی کنیم. نویسندگان، این پرسش را با مقایسه و تطبیق نحوه چارچوب‌بندی و مفهوم‌سازی عدالت  در عرصه اولین پروژه “کربن آبی” مبتنی بر گیاه حرا در میکوکو پاموجا توسط مشارکت‌کنندگان و ذینفعان محلی، طرف های بین‌المللی و اسناد حاکم و پروژه خواهر خوانده اش جنگل آبی وانگا کشف می کنند. هر دو پروژه در ساحل کنیا واقع شده و شامل ورودی قابل توجهی از اعضای جامعه است.

هیچ درک جهان شمولی از عدالت وجود ندارد 

این تحقیق نشان داد که مشارکت‌کنندگان جامعه به این دو پروژه افتخار می‌کنند، اما “عدالت” از مجموعه‌ ایده‌های جهانی بسیار دور است. اغلب بین طرف‌های مختلف درگیر – دانشمندان، حامیان مالی، متخصصان و افراد محلی ساکن – در مورد این که عدالت چیست ناهماهنگی وجود دارد. همان گونه که نویسندگان اشاره می کنند این موضوع به دلیل شکل گیری اندیشه های عدالت به واسطه تجربیات، تاریخ و فرهنگ های مختلف، و همچنین موقعیت و وضعیت اجتماعی گروه های متفاوت درگیر در ادامه پروژه ها است.

[1] Sophie Robinson

[2] https://www.ids.ac.uk/people/sophie-robinson

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.